Rouwjournaal

Het is door de kracht van het schrijven dat Jan Siebelink zijn vrouw Gerda in de maanden na haar overlijden nog even bij zich kan houden en hijzelf overeind blijft. Even helder en teder, met de even sensitieve als beeldende pen zoals hij die hanteert in zijn romans, ontstaat dag na dag in fragmenten het weergaloze portret van een intens leven samen. Het is een allerpersoonlijkst boek, door de lichte schrijvershand van Jan Siebelink zowel krachtig als troostrijk.

Jan Siebelink (1938) is auteur van een groot oeuvre dat onmogelijk weg te denken is uit de Nederlandse literatuur. Hij debuteerde 50 jaar geleden met de verhalenbundel Nachtschade (1975), waarmee hij meteen succes oogstte. In 1990 won hij de prestigieuze F. Bordewijkprijs voor zijn roman De overkant van de rivier. Een aantal jaren later kwam zijn roman Knielen op een bed violen (2005) uit, een ongekend succes, waarvan in vele landen vertalingen zijn verschenen. Het boek werd onderscheiden met de AKO Literatuurprijs.

Over Knielen op een bed violen:

‘Ontroerend en aangrijpend eerlijk. Het grijpt je bij de keel en laat je onthutst achter.’ – Jury AKO Literatuurprijs 2005

‘Siebelink heeft de destructieve kracht van het fundamentalisme angstaanjagend nauwkeurig beschreven.’ – Der Spiegel

 ‘Niemand heeft zo indringend beschreven hoe een mens door de religie verloren kan gaan.’ – Süddeutsche Zeitung

 ‘Siebelink is een specialist in ambivalenties – in tegenstrijdigheden die niet kunnen worden opgelost en al helemaal niet uitgelegd.’ – Frankfurter Allgemeine Zeitung

 Over De overkant van de rivier:

‘Het veerhuis, de omgeving, de jaargetijden, de feesten, huwelijken, begrafenissen; alles is mooi en vol heimwee.’ – Doeschka Meijsing, Elsevier

 Over Engelen van het duister:

‘Ik heb het in één adem uitgelezen. Ongetwijfeld een van Siebelinks beste boeken.’ – Max Pam

Over Suezkade:

‘Wonderschoon, tastend proza. Een roman die van begin tot eind een toverachtige leeservaring biedt.’ – Het Parool

 Over De blauwe nacht:

‘Een warmbloedige, enerverende roman, hysterisch en fijnzinnig tegelijkertijd, waarin het schrijven wordt gevierd als in de beste klassieke traditie.’– De Groene Amsterdammer

 Over Margje:

‘Margje is een streling langs je wang.’ – de Volkskrant