Verstrooid sorteerde ze bij het kruispunt Laan van Meerdervoort-Fahrenheitstraat voor zonder richting aan te geven. Achter haar werd woest geclaxonneerd. Clara maakte een vaag excuusgebaar, sloeg direct weer linksaf en parkeerde haar auto voor haar huis in de Buys Ballotstraat.
Het huis aan de Surinamestraat waar Couperus ‘Eline Vere’ schreef.
“Excuses mevrouw.” De onbekende man wees op de rijk gedecoreerde deur van Couperus’ voormalige woning. In zijn hand had hij een fototoestel. “Wilt u een foto van mij maken bij die fraaie deur?”
“Aan het eind van de straat, op het gazon van de middenberm, onder de als kandelaars gesnoeide bomen, liep een man. Waarschijnlijk een bewonderaar die Couperus’ beeld had bekeken, de vergulde letters op de sokkel had gelezen, misschien zelfs een fijn boeket bloemen had neergezet.”
“Mama had haar handen in de schoot gelegd, bewoog de duimen. Haar volle gezicht begon bleek weg te trekken. Haar blik hield ze onafgebroken op de handen van haar man gericht. Clara geloofde al niet meer dat ze nog aan het toetje zouden toekomen. Een auto reed door de kruisbessenstraat.”
“Clara, herinner jij je nog de zwemlessen in het Zuiderbad aan de Mauritskade? Die keer mocht je voor het eerst in het diepe springen. Zover was je al gevorderd. Het pierenbadje en het ondiepe lagen achter je. Met de andere kinderen klom je op het muurtje rond het bad. Het commando van de badmeester klonk. Jij was de enige die niet in het water sprong.”
“Clara naderde de boekhandel op het Noordeinde. Staande naast het ruiterstandbeeld van Willem van Oranje, schuin aan de overkant van de straat, zag ze boven de ingang van de winkel het witte schild en de gouden letters ‘Hofleverancier’ en het jaartal 1884. De oudste boekwinkel van de stad en een van de weinige die nog zelfstandig waren.”
“Clara nam tegen vier uur de tram naar de stad, stapte uit op het Buitenhof en liep naar restaurant ’t Goude Hooft aan de Groenmarkt.”
“Clara en haar vader aten buitenshuis. Bij voorkeur in Indrapoera aan het Buitenhof, naast de ingang van de Passage. De bedienden waren Javanen en droegen hun inlandse kleding. Ze zaten samen in de serre met de rotanstoelen en keken naar de voorbijgangers.”
“Verderop aan de kade, waar de gracht onder de Wagenstraat doorliep, lag een boot aangemeerd, ingericht als terras, dat ‘De Paas’ heette. Bij slecht weer kon ook van het vooronder gebruik gemaakt worden.”
“Daarna liep Clara de Fannius Scholtenstraat in en ontwaarde het massieve silhouet van het voormalige schoolgebouw, op het hoogste punt bekroond met een glazen koepel. Ze stak de Hoefkade over, keek de Poeldijkse straat in, waar de hoofdingang van de school was.”
