Pijn is genot

(Thomas Rap/De Bezige Bij, 1992)

Soms stapt romanschrijver Jan Siebelink op zijn racefiets om de heuvels rond de Posbank te beklimmen. Begin jaren negentig komt hij daar Erik Breukink tegen, professioneel wielrenner met maar één grote droom: te zegevieren in de Tour de France. In 1991 maakt Siebelink de Tour de France mee in de luxebus van de familie Siemons, sauna-eigenaren ’n de trotse ouders van drie pedalerende zoons. Over die grote obsessie gaat het in Pijn is genot: de eindzege in de Tour, de bekroning en beloning die al het geleden leed doet vergeten. Siebelink heeft ontmoetingen en gesprekken met Jan Siemons, Wim van Est, Jan Janssen, Joop Zoetemelk, Gert-Jan Theunisse, Steven Rooks, Erik Breukink en Peter Post. Hoogtepunt is het tedere portret dat de schrijver schetst van Johan van der Velde, tegelijk de meest stijlvolle en de meest geslagen renner die ons land ooit heeft gekend.

Pers

Het Parool

‘Siebelink zegt dat hij in een constante staat van kalme extase geraakte. Het is niet overdreven te stellen dat dit gevoel ook ontstaat bij het lezen van deze voor Nederland unieke wielerroman. Het bonte wielerleven is voor Siebelink een rijke bron van inspiratie.’

NRC/Handelsblad (Guus van Holland)

‘Een van de hoogtepunten is de ontvangst bij Wim van Est, 69 jaar, thuis in St. Willibrord. Van Est is een verwoed jager. Hij rookte in zijn rennerstijd. Net als Woutje Wagtmans (die helaas zijn vriend niet meer is), Henk Faanhof, Daan de Groot en Jan Nolten. Altijd Bondstreet, een lichtbruin pakje. Pellenaars, hun ploegleider, had het verboden. Maar dan gingen ze met z’n allen op de wc zitten roken. Op zijn sterfbed zei Pellenaars tegen zijn vrouw: ‘Wimme houdt van jagen. Geef hem mijn geweer.’ Met dat geweer gaat Van Est nog steeds op jacht.’

Aanvulling van Jan Siebelink: ‘Nu is Wim van Est op de eeuwige jachtvelden aangekomen. Hij stierf op 1 mei 2003 aan een hersenbloeding. Mijn nieuwe wielrenboek Eerlijke mannen op de fiets, heb ik aan hem opgedragen.’